آدماي زيادي ، با پاي پياده ، يه پرچم يا يه باد كنك به دست ، از جلوي پنجره ي خونشون رد ميشدن...

شعار هاي مرگ بر آمريكا و مرگ بر اسرائيل كل خونرو احاطه كرده بود.

با ويلچرش سمت پنجره رفت. چقدر دوست داشت مثل بقيه ، الاان تو راه پيمايي باشه...

اشك ، آروم آروم از چشاش پايين مي اومد ، و با حسرت به مردم خيره شده بود....

*******

استكان قهوه رو  به دست چپش داد و با دست آزادش ، آهنگ رو عوض كرد و هدفون رو انداخت تو گوشش...

متوجه صدايي از بيرون شد ، همون جور سمت بالكن رفت....

صداي شعار هاي مردم به گوشش مي رسيد ، از همون جا مي تونست آدمايي كه واسه راه پيمايي اومدن رو ببينه .

به پرچم :down with U.S.A نگاه كرد... پوزخندي زد و اين جمله رو تو دلش تكرار كرد... مثل هر سال : با مرگ بر آمريكاهاي اتفاقي نميفته... هممون مي دونيم اگه آمريكا مارو شوت كنه تا آخر عمرمون رو فضا معلق مي مونيم....

*******

از راه رفتن زياد خسته شده بود... اما پسر نوزادشو تو بغلش رو با  كيفش جابجا كرد . راه زيادي مونده بود...

ما هنوز با تمام وجود مي گفت : مرگ بر آمريكا

*******

مقايسه كنيم.... ما ايراني هستيم و تا آخر ايراني مي مونيم...

اين شناسنامه نيست كه تعيين مي كنه ما اهل كجاييم... با عوض كردن شناسنامه و تبعيتمون هم محل تولدمون رو نمي تونيم تغيير بديم...

ما ايراني هستيم و ايراني مي مونيم.... و به ايراني بودنمون افتخار مي كنم...

پس تسليم نشيم و كشرمون رو به كشور هاي بي گانه ترجيح بديم